Ορθοκολπικό Συρίγγιο

Τι είναι το Ορθοκολπικό Συρίγγιο

Το ορθοκολπικό συρίγγιο αποτελεί μία παθολογική επικοινωνία μεταξύ του κόλπου και του ορθού, δηλαδή του τελικού τμήματος του παχέος εντέρου. Πρόκειται για μία πάθηση που εμφανίζεται στις γυναίκες και η οποία δεν απειλεί τη ζωή τους. Ωστόσο, τα συμπτώματα που εκδηλώνονται από την πάθηση, δημιουργούν αναστάτωση και ανασφάλεια στις ασθενείς, μιας και επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους. Έτσι, συχνά οδηγούνται σε κοινωνική και ψυχική απομόνωση, αποχή από τη σεξουαλική δραστηριότητα, θυμό, απογοήτευση και κάποιες φορές σε κατάθλιψη.

Πώς προκαλείται το Ορθοκολπικό Συρίγγιο

Το κυριότερο αίτιο για τη δημιουργία του ορθοκολπικού συριγγίου είναι το μαιευτικό τραύμα (τραυματισμός κατά τη διαδικασία τοκετού).

Πιο σπάνια αίτια που συμβάλλουν στη δημιουργία της πάθησης είναι:
• Νόσος του Crohn
• Τραυματισμοί στην περιοχή του ορθού ή του κόλπου
• Ξένα σώματα, όπως είναι η χρήση διαφράγματος
• Άλλες επεμβάσεις στην περιοχή (π.χ. ορθοκήλης, επέμβαση κόλπου κ.α.)
• Περιεδρικό απόστημα
• Εκκολπωματίτιδα
• Φυματίωση
• Καρκίνος του Πρωκτού και του ορθού
• Καρκίνος του κόλπου
• Ακτινοθεραπεία της πυέλου

Ποια είναι τα συμπτώματα της Πάθησης

Το ορθοκολπικό συρίγγιο προκαλεί μια σειρά από συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν:
• Αποβολή αερίων και κοπράνων από τον κόλπο
• Αποβολή δύσοσμων υγρών από τον κόλπο
• Κολποφωνία, δηλαδή ήχους που παράγονται από τα αέρια που μεταφέρονται από το έντερο προς τον κόλπο
• Αιδιοκολπίτιδες (λόγω της μόλυνσης του κόλπου από τα μικρόβια του εντέρου)
• Ακράτεια κοπράνων, η οποία προκαλείται από τον τραυματισμό των σφιγκτήρων

Κόπρανα από τον Κόλπο

Το βασικότερο και πιο δυσάρεστο σύμπτωμα που προκαλείται από το ορθοκολπικό συρίγγιο είναι η είσοδος των κοπράνων μέσα στον κόλπο.

Ορθοκολπικό Συρίγγιο – Διάγνωση

Η διάγνωση για το ορθοκολπικό συρίγγιο πραγματοποιείται από εξειδικευμένο πρωκτολόγο με τη λήψη του ιστορικού της ασθενούς, και στη συνέχεια ο γιατρός προχωράει σε εκτενή κλινική εξέταση. Κατά την κλινική εξέταση πραγματοποιείται επισκόπηση της περιπρωκτικής χώρας και του πρωκτού, του κόλπου και του περινέου. Επίσης διενεργείται αμφίχειρη δακτυλική εξέταση κατά την οποία ο γιατρός είναι σε θέση να ψηλαφίσει τον πόρο του συριγγίου. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με την ορθοσκόπηση και την κολποσκόπηση όπου εντοπίζονται το ορθοπρωκτικό και το κολπικό στόμιο του συριγγίου αντίστοιχα.

Σε κάποιες περιπτώσεις συστήνεται απεικονιστικός έλεγχος, όπως είναι το διορθικό υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία.
Το διορθικό υπερηχογράφημα συνιστάται στην περίπτωση όπου συνυπάρχει ακράτεια κοπράνων. Μέσα από αυτό, πραγματοποιείται αναλυτική εξέταση των μυών του πυελικού εδάφους και συγκεκριμένα των σφιγκτήρων του πρωκτού (έσω και έξω) και των ανελκτήρων του πρωκτού. Οι συγκεκριμένοι μύες κρατούν τον πρωκτικό δακτύλιο κλειστό και είναι υπεύθυνοι για την αποφυγή ακράτειας κοπράνων. Το διορθικό υπερηχογράφημα διενεργείται στο τελευταίο τμήμα του ορθού όπου διαπιστώνεται η μορφολογία και το πάχος των μυών. Η εξέταση είναι απολύτως ανώδυνη και διαρκεί περίπου 10 λεπτά.
Κατά τη μαγνητική τομογραφία γίνεται ακριβής εντοπισμός του συριγγίου, ενώ αναδεικνύεται με λεπτομέρεια η μορφολογία και η έκτασή του.

Θεραπεία του Ορθοκολπικού Συριγγίου

Η θεραπεία για το ορθοκολπικό συρίγγιο είναι αποκλειστικά χειρουργική και πρέπει να πραγματοποιείται από εξειδικευμένο χειρουργό. Πρόκειται συνήθως για μια τεχνικά απαιτητική επέμβαση, η οποία συχνά παρουσιάζει υποτροπές, κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και εξειδίκευση.

Προεγχειρητική Διαδικασία

Απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσει να διενεργηθεί η επέμβαση με τις καλύτερες προϋποθέσεις, είναι να μην υπάρχει φλεγμονή και λοίμωξη στην περιοχή. Για να επιτευχθεί αυτό, μπορεί να απαιτηθεί ο ασθενής να λάβει αντιβίωση προεγχειρητικά.
Σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο να γίνει διάνοιξη ενός αποστήματος και παροχέτευση του πύου για να εκτονωθεί η φλεγμονή.
Αυτές οι ενέργειες αυξάνουν την πιθανότητα επιτυχίας της χειρουργικής επέμβασης που πρέπει να γίνει σε δεύτερο χρόνο μετά την υποχώρηση μίας προϋπάρχουσας λοίμωξης.
Απαραίτητος είναι ο ενδελεχής προεγχειρητικός έλεγχος της λειτουργίας του σφιγκτηριακού μηχανισμού. Ο λόγος είναι ότι το ορθοκολπικό συρίγγιο αρκετά συχνά συνυπάρχει με ακράτεια κοπράνων λόγω κάκωσης/διατομής των σφιγκτήρων του πρωκτού. Η συνηθέστερη αιτία αυτής της κάκωσης είναι ο μαιευτικός τραυματισμός καθώς στο 5% των διακολπικών τοκετών προκαλείται τραυματισμός του πυελικού εδάφους που γίνεται αντιληπτός μετά τον τοκετό.
Κάποιες φορές είναι απαραίτητη η τοποθέτηση ενός λεπτού ράμματος κατά μήκος της πορείας του ορθοκολπικού συριγγίου, το οποίο θα πρέπει να μείνει στη θέση αυτή για 3-6 μήνες. Η διαδικασία αυτή ομαλοποιεί τον αυλό του συριγγώδους πόρου και αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας της επέμβασης, ειδικά σε ασθενείς που έχουν αναπτύξει αποστηματικές κοιλότητες κατά μήκος του συριγγίου.

Τεχνικές αντιμετώπισης του Ορθοκολπικού Συριγγίου

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές για την αντιμετώπιση του ορθοκολπικού συριγγίου.

Οι βασικές αρχές, όμως, που πρέπει να τηρούνται πάντα είναι:

• η ανεύρεση του ορθικού και του κολπικού στομίου,
• η αποσαφήνιση της πορείας του συριγγίου μεταξύ των δύο αυτών στομίων και
• η ανεύρεση τυχόν διακλαδώσεων και αποκατάσταση όλων αυτών των μορφωμάτων.

Οι τεχνικές που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση του ορθοκολπικού συριγγίου ποικίλουν, ενώ η θεραπευτική προσέγγιση διαφοροποιείται από ασθενή σε ασθενή. Η ανατομία του συριγγίου, καθώς και η αιτία που το προκάλεσε είναι τα βασικά κριτήρια που θα ορίσουν και τη μέθοδο θεραπείας.

Κάποιες από τις τεχνικές θεραπείας για το ορθοκολπικό συρίγγιο είναι:

• Αφαίρεση του συριγγίου με τη χρήση Laser ή άλλων τεχνικών και αποκατάσταση του ορθοκολπικού διαφράγματος,
• Έγχυση κόλλας ινικής,
• Τοποθέτηση βιοαπορροφήσιμου βύσματος ειδικού για τα συγγεκριμένα συρίγγια
• Τοποθέτηση κρημνών από γειτονικές περιοχές (π.χ. Martius Flap).

Τα ποσοστά επιτυχίας της επέμβασης κυμαίνονται από 50-80%.
Δεδομένου αυτού του ποσοστού μία επέμβαση, ακόμα και όταν υπάρξει υποτροπή, μπορεί να κριθεί επιτυχημένη. Αυτό συμβαίνει όταν ένα σύνθετο συρίγγιο μετατρέπεται σε απλό, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας σε μία μελλοντική επέμβαση.