Χολοκυστίτιδα

Η χοληδόχος κύστη είναι ένα μικρό όργανο, σε σχήμα αχλαδιού, το οποίο βρίσκεται ψηλά και δεξιά στην κοιλιακή χώρα, ανάμεσα στο συκώτι και το πάγκρεας. Η χολοκυστίτιδα αποτελεί φλεγμονή της χοληδόχου κύστης. Είναι η πιο κοινή επιπλοκή της χολολιθίασης, δηλαδή της παρουσίας λίθων (πετρών) μέσα στη χοληδόχο κύστη.

Ρόλος της χοληδόχου κύστης είναι η αποθήκευση υγρού (χολής) το οποίο στη συνέχεια παροχετεύεται στο δωδεκαδάκτυλο και βοηθά στην πέψη των λιπαρών τροφών. Η χολή αποτελείται κυρίως από χοληστερόλη, χολικά άλατα και χολερυθρίνη. Σε κάποιες περιπτώσεις, η χοληστερόλη και η χολερυθρίνη δύνανται να παραμείνουν μέσα στη χοληδόχο κύστη, προκαλώντας χολόλιθους. Έτσι, δημιουργείται η προαναφερθείσα χολολιθίαση.

Σε πόσους τύπους διακρίνεται η χολοκυστίτιδα;

Ανάλογα με την ένταση των συμπτωμάτων, τη διάρκειά τους αλλά και τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζονται, η χολοκυστίτιδα μπορεί να διακριθεί σε χρόνια και οξεία. Η χρόνια χολοκυστίτιδα εμφανίζει πόνο με διάρκεια, ο οποίος αυξάνεται σταδιακά. Η οξεία χολοκυστίτιδα παρουσιάζει έντονο, ξαφνικό πόνο, ο οποίος έχει διάρκεια και μπορεί να αντανακλάται στην ωμοπλάτη.

Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται η χολοκυστίτιδα, τη διακρίνει σε λιθιασική και αλιθιασική χολοκυστίτιδα. Η λιθιασική, δηλαδή η χολοκυστίτιδα που προκλήθηκε από λίθους, είναι η πιο κοινή μορφή, με πάνω από το 95% των περιστατικών να κατατάσσονται σε αυτήν την ομάδα. Η αλιθιασική χολοκυστίτιδα είναι πιο σπάνια, αλλά πιο σοβαρή μορφή χολοκυστίτιδας. Δημιουργείται είτε από σοβαρή πάθηση είτε από τραυματισμό, με συχνότερα αίτιά της τα εγκαύματα, το AIDS και τις κακώσεις μετά από κάποιο σοβαρό χειρουργείο.

Συμπτώματα που παρουσιάζει η χολοκυστίτιδα

Πέραν του οξέος πόνου που προαναφέρθηκε, η χολοκυστίτιδα δύναται να προκαλέσει μια σειρά άλλων συμπτωμάτων, εξίσου ενοχλητικών και επικίνδυνων:

• Ναυτία και εμετός, ειδικά μετά το φαγητό.
• Πυρετός, ο οποίος αποτελεί χαρακτηριστικό σημάδι οξείας λοίμωξης.
• Διόγκωση της χοληδόχου κύστης, η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή μέσω ψηλάφησης.
• Ίκτερος, δηλαδή κιτρίνισμα των ματιών και του δέρματος.

Η χολοκυστίτιδα είναι συχνά μια επώδυνη κατάσταση, η οποία δεν πρέπει να αμελείται. Σε περίπτωση που κάποιος ασθενής αντιληφθεί σημάδια φλεγμονής της χοληδόχου κύστης, οφείλει να επικοινωνήσει με τον ιατρό του άμεσα.

Παράγοντες κινδύνου χολοκυστίτιδας

Οι πιο συχνοί παράγοντες κινδύνου για την πρόκληση χολοκυστίτιδας είναι το βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό και η παχυσαρκία, με έμφαση στην λιπαρή διατροφή. Το δεύτερο δεν πρέπει να ξεγελά τον ασθενή αφού και το απότομο χάσιμο βάρους είναι επικίνδυνο για τη χοληδόχο κύστη. Άλλες παθήσεις μπορούν να ενισχύσουν τις πιθανότητες νόσησης, με πιο συνήθεις τον σακχαρώδη διαβήτη, τη μεσογειακή αναιμία και τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου (π.χ. νόσο Crohn). Το φύλο φαίνεται να παίζει επίσης κάποιον ρόλο, με τις γυναίκες να έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης χολολιθίασης από τους άντρες. Χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής των ασθενών μπορεί να μην είναι τόσο ευνοϊκά, όπως η έλλειψη άσκησης. Τέλος, παράγοντες όπως η ηλικία, η χρήση αντισυλληπτικών χαπιών και οι πολλαπλές εγκυμοσύνες αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης χολοκυστίτιδας.

Χολοκυστίτιδα: Διάγνωση και αντιμετώπιση

Το πρώτο βήμα προς τη διάγνωση χολοκυστίτιδας είναι η κλινική εξέταση, δηλαδή η διερεύνηση του πόνου του ασθενούς. Αυτή η εξέταση μπορεί να είναι επώδυνη και δυσάρεστη για τον ασθενή, είναι όμως απαραίτητη για να αποκλειστούν άλλες πιθανότητες. Ύστερα από αυτό μπορεί να ακολουθήσει αιματολογική εξέταση, στην οποία ο ιατρός θα εξετάσει την τιμή της CRP και των λευκών αιμοσφαιρίων. Η τελική και καθοριστική διάγνωση γίνεται με τη χρήση απεικονιστικών εξετάσεων, οι οποίες θα αναδείξουν τη φλεγμονή της χοληδόχου κύστης. Αυτές μπορεί να είναι η αξονική και μαγνητική τομογραφία, και το πιο σύνηθες και εύκολο στην διενέργειά του υπερηχογράφημα.

Η αντιμετώπιση της χολοκυστίτιδας εξαρτάται από τη βαρύτητα της συμπτωματολογίας, αλλά και από τη γενική κατάσταση του κάθε ασθενούς. Η θεραπεία ξεκινά για όλους συντηρητικά, με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, αντιβιοτικών και αναλγητικών. Όταν αποκατασταθούν οι απώλειες σε υγρά του ασθενούς και βελτιωθούν οι ζωτικές του λειτουργίες, οι επιλογές είναι δύο. Σε περίπτωση που ο ασθενής έχει επανέλθει επαρκώς, πραγματοποιείται επείγουσα λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Εάν τα όργανα του ασθενούς (η καρδιά, οι πνεύμονες, οι νεφροί κ.ο.κ.) δεν έχουν επανέλθει επαρκώς στην βέλτιστη κατάσταση, απαιτείται ειδική χειρουργική ομάδα με εμπειρία στην λαπαροσκοπική χειρουργική. Έτσι, το χειρουργείο ίσως προγραμματιστεί για μετέπειτα χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, η μόνη οριστική θεραπεία της χολοκυστίτιδας είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.

Ο Γενικός Χειρουργός – Στρατιωτικός Ιατρός Δρ. Ιωάννης Δοντάς είναι εξειδικευμένος χειρουργός στην αντιμετώπιση της χολολιθίασης αλλά και της χολοκυστίτιδας. Διευθύνει την Κλινική Laser Surgery, στην οποία μπορείτε να πραγματοποιήσετε κάθε είδους εξέταση άμεσα και με ασφάλεια. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του για οποιαδήποτε ανάγκη σας.