ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Χειρουργική του θυρεοειδούς
Τι είναι ο θυρεοειδής αδένας
Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στον τράχηλο, στο μπροστινό μέρος της βάσης του λαιμού και γειτνιάζει με τον λάρυγγα και την τραχεία της αναπνευστικής οδού, τις καρωτίδες, τους παραθυρεοειδείς αδένες, τον οισοφάγο και άλλα όργανα. Ο ρόλος του θυρεοειδούς είναι εξαιρετικά σημαντικός ως αδένας του ενδοκρινικού συστήματος, διότι παράγει και εκκρίνει στο αίμα διάφορες ορμόνες, από τις οποίες οι 3 βασικές είναι η θυροξίνη (Τ4), η τριιωδοθυρονίνη (Τ3) και η καλσιτονίνη. Οι Τ4 και η Τ3 διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη ρύθμιση του μεταβολισμού των ιστών, στη διαχείριση της ενέργειας και της θερμοκρασίας από τον οργανισμό και στην ομαλή λειτουργία όλων των οργάνων. Η καλσιτονίνη είναι ρυθμιστική ορμόνη του μεταβολισμού του ασβεστίου και του φωσφόρου του οργανισμού.
Πότε διενεργείται θυρεοειδεκτομή
Σύμφωνα με τις σύγχρονες κατευθυντήριες οδηγίες επιστημονικών εταιριών, ποικίλες ενδείξεις οδηγούν στην αφαίρεση του θυρεοειδούς (θυρεοειδεκτομή), εξατομικευμένες για τον κάθε ασθενή χωριστά, έπειτα από διαγνωστικό έλεγχο από ειδικό γιατρό -ενδοκρινολόγο. Στις συχνές ενδείξεις για θυρεοειδεκτομή συγκαταλέγονται:
- Επιβεβαιωμένος ή πιθανολογούμενος καρκίνος του θυρεοειδούς: Μέσα στο θυρεοειδή αδένα μπορεί να εμφανιστούν ένας ή πολλοί όζοι, δηλαδή αλλοιώσεις στο παρέγχυμα του αδένα. Οι όζοι αυτοί του θυρεοειδούς είναι συνήθως καλοήθεις και σε ένα μικρό ποσοστό, κακοήθεις. Η διάγνωση για κακοήθεια των όζων γίνεται με τη βοήθεια διαγνωστικών μεθόδων, όπως υπερηχογράφημα θυρεοειδούς, αιματολογικές εξετάσεις, σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς και παρακέντηση με λεπτή βελόνα (FNA) και στη συνέχεια βιοψία. Όταν υπάρχει υποψία ή βεβαιότητα για κακοήθεια, τότε γίνεται θυρεοειδεκτομή και σε μερικούς ασθενείς λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου.
- Πολυοζώδης βρογχοκήλη του θυρεοειδούς αδένα: Η παρουσία πολλών όζων μέσα στο παρέγχυμα του αδένα αναφέρεται ως πολυοζώδης βρογχοκήλη και μπορεί να οδηγήσει σε πίεση των γειτονικών οργάνων, όπως στην τραχεία. Σε πολλές περιπτώσεις, η νόσος αντιμετωπίζεται χειρουργικά.
- Υπερθυρεοειδισμός χωρίς ανταπόκριση σε φαρμακευτική αγωγή: Ο υπερθυρεοειδισμός, δηλαδή η υπερβολική έκκριση θυρεοειδικών ορμονών λόγω αυξημένης λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα αντιμετωπίζεται συνήθως φαρμακευτικά. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία ή τα φάρμακα προκαλούν μη ανεκτές παρενέργειες, αποφασίζεται θυρεοειδεκτομή.
Τύποι θυρεοειδεκτομής
Πρόκειται για πολύ λεπτή και πολύ εξειδικευμένη επέμβαση, η οποία ανάλογα με τον όγκο του θυρεοειδούς αδένα που αφαιρείται, διαχωρίζεται σε:
- Ολική θυρεοειδεκτομή: Αφαίρεση όλου του θυρεοειδούς αδένα.
- Μερική θυρεοειδεκτομή: Παραμονή ενός μικρού τμήματος του θυρεοειδούς και από τους δύο λοβούς ή παραμονή ενός πολύ μικρού τμήματος του ενός λοβού.
- Λοβεκτομή: Αφαίρεση ενός από τους δύο λοβούς του θυρεοειδούς αδένα.
Ωστόσο, στη σύγχρονη κλινική πράξη, οι «μερικές» αφαιρέσεις θυρεοειδούς δεν εφαρμόζονται πλέον, εξαιτίας της πιθανής υποτροπής της νόσου.
Μέθοδοι θυρεοειδεκτομής
- Κλασική, ανοικτή θυρεοειδεκτομή.
- Ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή χωρίς τη χρήση ενδοσκοπίου.
- Ελάχιστα επεμβατική ενδοσκοπικά υποβοηθούμενη θυρεοειδεκτομή (MIVAT).
- Ρομποτική θυρεοειδεκτομή.
Όλες οι μέθοδοι διενεργούνται με γενική αναισθησία, ενώ όλες εμφανίζουν ελάχιστες επιπλοκές.
Σε όλες τις επιλεγμένες μεθόδους ολικής θυρεοειδεκτομής έχει ιδιαίτερη αξία η προστασία των λαρυγγικών νεύρων, η προστασία των παραθυρεοειδών αδένων, η προστασία των γειτονικών οργάνων του θυρεοειδούς (π.χ. τραχείας), η ασφαλής αιμόσταση των αρτηριών και των φλεβών, η αποφυγή περιεγχειρητικής αιμορραγίας, η ταχεία ανάρρωση, ο μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος καθώς και το βέλτιστο αισθητικά αποτέλεσμα.
